Optymalizacja wpłaty na PFRONPrzykład 1.:Firma zatrudnia 98 osób. W pozycji 16 i 18 wpisujemy 98. Firma nie zatrudnia osób niepełnosprawnych (ON). W pozycjach 17, 19 - 31 wpisujemy: 0. Zgodnie ze wzorem (Objaśnienie nr 13): Obliczamy: poz. 32 = 0,06 x 98 = 5,88 Obliczamy należną wpłatę: poz. 35 = 12426 zł Załóżmy, że zgłosi się do niej ONzSS (osoba niepełnosprawna ze szczególnym schorzeniem) mająca umiarkowany stopień niepełnosprawności. W pozycjach 16, 17, 18, 19, 22, 28 nastąpi zmiana. W pozycji 28 pojawi się: 1 (jedna osoba). W pozycji 22 pojawi się wymiar etatu tej osoby. Pozycja 16 i 17 powiększy się o wymiar etatu tej osoby. Pozycja 18 i 19 powiększy się o 1. Ile etatu trzeba dać tej osobie, by wpłata wynosiła 0? Równanie matematyczne to: 0 = 0,06 x (poz. 16 + e) - (2e + poz.17 + e) Rozwiązanie równania: e = (0,06 x poz.16 - poz.17)/2,94 W powyższym przypadku wynik wynosi: e = (0,06 x 98)/2,94 = 2 Sprawdźmy nową pozycję 32: Poz. 32 = 0,06 x (98 + 2) - (3 x 0 + 2 x 2 + 2) = 0 wpłata należna (poz. 35) wynosi 0 (zero) zł. Przy minimalnej pensji dla ONzSS (2600 zł brutto), całkowity koszt płacowy pracodawcy wynosi 2 x 3135,86 = 6271,72 zł miesięcznie. Zatrudnienie ONzSS dałoby więc nawet nie tylko oszczędność lecz zysk! 12426 zł - 6271,72 zł = 6154,28 zł (3077,14 zł za jeden etat) miesięcznie i to licząc zerową produktywność tej osoby. Pozostaje pytanie: czy można zatrudnić osobę niepełnosprawną na dwóch etatach? Jeśli zastosuje się racjonalne usprawnienie w postaci skrócenia czasu pracy tej osoby do zero godzin (a jest ono racjonalne, skoro jego koszty mogą być w całości pokryte ze środków pomocy publicznej) możliwe jest zatrudnienie takiej osoby na dowolnej ilości etatów. |
Przykład 2.: Firma zatrudnia 1000 osób. Etatów jest także 1000. Zatrudnionych na pełny etat jest 10 osób niepełnosprawnych bez schorzeń szczególnych. Obliczamy wysokość wpłaty za lipiec 2022 r. (poz. 35): 126731 zł Pytanie: o ile obniży się wpłata do PFRON przy zatrudnieniu na pełny etat jednej osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności i schorzeniem szczególnym? Obliczamy wysokość wpłaty (poz. 35): 119279 zł Tak więc różnica wynosi: 126731 zł - 119279 zł = 7452 zł O tyle obniży się miesięczna wpłata.
|
Pracodawca wypełnia deklarację wpłat o oznaczeniu DEK-I-0. W objaśnieniach do deklaracji jest napisane:
"W przypadku zatrudnienia osób niepełnosprawnych legitymujących się orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym
ze schorzeniem szczególnie utrudniającym wykonywanie pracy pracodawca winien uzyskać od pracownika zaświadczenie od lekarza
potwierdzające posiadanie takiego schorzenia – wyjątkiem są orzeczenia ze wskazanym symbolem niepełnosprawności 01-U, 04-O oraz 06-E".
Żaden z moich trzech pracodawców (łączny staż pracy: 11 lat), uprawniony do obniżania ustawowego wskaźnika, nie zapytał mnie o takie zaświadczenie.
Ostatniemu z nich przedstawiłem je z własnej inicjatywy, ale nie trafiło ono do moich akt osobowych.
Kwota obniżenia wpłaty do PFRON jest stała i nie zależy od wynagrodzenia osoby niepełnosprawnej,
zależy jedynie od wymiaru czasu pracy tej osoby i od tego ilu etatów brakuje pracodawcy do osiągnięcia ustawowego wskaźnika.
Po zatrudnieniu jednej osoby niepełnosprawnej maksymalne obniżenie wpłaty wynosi:
Dla ON bez schorzeń szczególnych jest to 0,94 x 40,65% PW - aktualnie 3072 zł za pełny etat jeśli brakuje przynajmniej jednego etatu.
Dla ONzSS z umiarkowanym stopniem jest to 2,94 x 40,65% PW - aktualnie 9607 zł za pełny etat jeśli brakuje przynajmniej trzech etatów.
Dla ONzSS ze znacznym stopniem jest to 3,94 x 40,65% PW - aktualnie 12875 zł za pełny etat jeśli brakuje przynajmniej czterech etatów.
Wynagrodzenie ON na pełnym etacie nie może być niższe niż tzw. minimalne wynagrodzenie (aktualnie 4300 zł brutto).
Całkowite koszty płacowe w tym wypadku wynoszą: 5161,29 zł miesięcznie.
Ulgi na PFRON nie wymagają żadnej biurokracji. Pracodawca i tak wypełnia deklaracje wpłat i sam wylicza należną wpłatę.
Policzmy koszt zatrudniania ONzSS z umiarkowanym stopniem:
5161,29 zł - 9607 zł = -4445,71 zł miesięcznie
Koszt jest ujemny, czyli jest to zysk. Zgadza się, gdyż ulga pokrywa około 200% kosztów płacowych.
Taka osoba przynosi pracodawcy zysk niezależnie od swojej produktywności, a zysk z zatrudnienia pracownika jest podstawowym miernikiem opłacalności każdej działalności gospodarczej.
Jeżeli wynagrodzenie ONzSS jest niższe od przeciętnego wynagrodzenia (dokładnie ok. 102% PW) koszt zatrudnienia takiego pracownika jest mniejszy od zera.
Oznacza to, że taka osoba jest całkowicie bezproduktywna, skoro jej praca nic nie kosztuje.
Powyższa sytuacja dotyczy także mnie - autora tej strony.
Wydawałoby się więc, iż z jednej strony każdy pracodawca powinien chcieć mnie zatrudnić (bo to nic nie kosztuje), z drugiej żaden nie powinien chcieć mnie zatrudnić, bo jestem zupełnie bezproduktywny.
I tak dochodzimy do wniosku, że w polskim systemie prawnym ma miejsce swoista schizofrenia.
Jak widać choroba psychiczna osoby niepełnosprawnej udzieliła się Państwu Polskiemu, które stworzyło absurdalne prawo i to prawo nijak nie wspiera zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Pracodawcy nie mają obowiązku ich zatrudniania, mają jedynie obowiązek płacenia kar.
Jako rencista mogę także zarobić maksymalnie 5626,90 zł bez przekroczenia progu 70% przeciętnego wynagrodzenia i bez obniżania renty.
Całkowite koszty płacowe w tym wypadku wynoszą: 6753,97 zł miesięcznie.
Policzmy koszt zatrudniania mnie:
6753,97 zł - 9607 zł = -2853,03 zł miesięcznie
Jeśli pracodawca na swój koszt wynajmie mi mieszkanie i opłaci przejazdy w kwocie 2853,03 zł to jego rzeczywiste koszty płacowe nadal wynoszą zero.
W takiej sytuacji nadal jestem bezproduktywny i pracodawca nie może ode mnie wymagać efektywności. Praca jest dla mnie lekarstwem!
W wieku 50 lat ukończyłem inżynierskie studia informatyczne, w trybie dziennym.
Ta strona to moje portfolio - oto użyte technologie:
Nazwa | Raport KRS | Osoby zarządzające | Stan zatrudnienia | Wpłata do PFRON | Zysk netto | Dane za okres | Uwagi |
---|
§ 1. Do schorzeń uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych zalicza się:
Pozostałe schorzenia dokumentuje się zaświadczeniem lekarza specjalisty. |
Uwaga wstępna: Pracodawcy nie powinni przetwarzać danych o stanie zdrowia pracowników, tym bardziej osób niepełnosprawnych.
Niektóre dane o niepełnosprawności, konkretnie jej stopień dają pracownikom konkretne uprawnienia
(niekoniecznie z prawa pracy, ale z ustawy o rehabilitacji), więc można przyjąć, że przetwarzanie takich danych
jest dozwolone (art. 221 § 2 k.p.), dozwolone jest również przetwarzanie takich danych w celu ochrony
żywotnego interesu osoby, której dane dotyczą (art. 221 § 5 k.p. w związku z art. 27 ust. 1 i ust. 2
pkt 3 ustawy z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, Dz. U. z 2016 r. poz. 922):
Art. 27. ust. 1:
Zabrania się przetwarzania danych (…) o stanie zdrowia
Art. 27. ust. 2:
Przetwarzanie danych, o których mowa w ust. 1, jest jednak dopuszczalne, jeżeli:
3) przetwarzanie takich danych jest niezbędne do ochrony żywotnych interesów osoby, której dane dotyczą
Przystosowanie stanowiska pracy jest istotne, gdy dana osoba ma wykonywać jakieś obowiązki i być z nich rozliczana.
W takim przypadku pomocne są wskazówki zamieszczone na kanadyjskiej stronie "Workplace Strategies for Mental Health" (link na stronie z linkami).
Jeśli zaś ONzSS ma mieć skrócony do zera czas pracy, przystosowanie stanowiska do jej potrzeb jest zbędne.
Żeby móc korzystać z uprawnień w zatrudnieniu ON muszą one ujawnić pracodawcy przyczynę swojej niepełnosprawności.
Ministerstwo (Rodziny), Pracy i Polityki Społecznej tłumaczy się, że jest to w celu wsparcia zatrudnienia niepełnosprawnych:
Przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 września 1998 r. w sprawie rodzajów schorzeń
uzasadniających obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz sposobu jego obniżania (Dz. U. Nr 124, poz. 820,
z późn. zm.) stanowią wykonanie delegacji zawartej w art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92). Istotą w/w delegacji jest
wsparcie realizacji podstawowego celu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
który stanowi aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych.
Jednym z najważniejszych elementów procesu aktywizacji jest umożliwienie osobom niepełnosprawnym podjęcia i utrzymania
zatrudnienia, które jest czynnikiem wspierającym integrację lub reintegrację w normalne życie społeczne.
Osoby niepełnosprawne dotknięte m.in. chorobą Parkinsona, stwardnieniem rozsianym, znacznym upośledzeniem widzenia, epilepsją
oraz innymi wskazanymi w przepisach w/w rozporządzenia schorzeniami, znajdują się, przede wszystkim ze względu na następstwa
przebytych schorzeń, w szczególnie trudnej sytuacji na rynku pracy i to nie tyle na tle pracowników pełnosprawnych, co
na tle pozostałych pracowników niepełnosprawnych. Generowane przez następstwa wskazanych schorzeń zwiększone koszty
zatrudniania tych osób, połączone z obniżoną produktywnością oraz koniecznością zapewnienia w bardzo wielu przypadkach
szczególnych warunków pracy powodują, iż zwiększenie szans osób ze schorzeniami wymienionymi w kwestionowanym
rozporządzeniu, wymaga wsparcia przewyższającego wsparcie udzielane pozostałym osobom niepełnosprawnym.
Istotę tego wsparcia stanowi zachęcenie pracodawców do zatrudniania osób ze wskazanymi w rozporządzeniu schorzeniami poprzez
obniżenie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych stanowiącego podstawę obliczenia wysokości miesięcznej wpłaty na PFRON.
Konsekwencją korzystania z przedmiotowego instrumentu wsparcia aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych jest konieczność
zapewnienia pracodawcom zatrudniającym osoby ze wskazanymi schorzeniami, informacji o rodzaju schorzenia.
(zob. pismo BON-IV-0712-1-ZW/08 w:
"Biała Księga. Raport o wybranych działaniach Rzecznika Praw Obywatelskich V. kadencji w zakresie przeciwdziałania dyskryminacji
w okresie od 15 lutego 2006 r. do 9 kwietnia 2010 r.", s. 193)